13.01.2013 – Marathon des Sables: op zoek naar een uitdaging.
Wat moet je zeker doen als je niet goed tegen warmte kan en een hekel hebt aan strandvakanties ? Je neemt deel aan de “Marathon des Sables”, een tochtje van 250 km door de Marokkaanse Sahara. Begin april ga ik aan dit extreem loopavontuur deelnemen, dat de meeste mensen als “gekkenwerk” zouden bestempelen. Zeker nadat ze de voeten van Tom Waes hebben gezien, die deze stunt heeft volbracht in 2010. En ik moet toegeven, het oogt ook nogal indrukwekkend. Op 7 dagen leg je 250 km af, verdeeld over 6 etappes, waarvan ééntje van 85 km. Met gemiddelde temperaturen van 35° C, die kunnen oplopen tot 50° C. Een vijfde van het parcours bestaat uit kilometerslange zandduinen en er zijn talrijke heuvels te beklimmen.
Vanaf het startschot is het enige dat de organisatie je nog geeft water en onderdak in de vorm van een Berbers tent: that’s it. Kleding, slaapzak, matras, eten, kookgerief, … daar moet je zelf voor zorgen en vanaf dag 1 in je rugzak meenemen.
Binnen enkele maanden weet ik of het is gelukt. De weg naar een uitdaging is op zichzelf al een avontuur, vol met nieuwe ervaringen. Dankzij de hulp van blogmaster Hugo ga ik trachten mijn impressies op weg naar Marokko hier weer te geven.
Wordt (hopelijk) vervolgd.
Lucien Poppe
14.01.2013 – Marathons lopen als training.
Stefaan Engels – de marathonman – heeft een nieuw project gestart: “Be a hero for one day”. Opnieuw zullen rond de Gentse Watersportbaan op één jaar tijd 365 marathons gelopen worden. Maar ditmaal niet door de Marathonman, wel door honderden lopers en loopsters die ‘held voor één dag’ worden. Bedoeling van Stefaan is de loopsport en gezond bewegen te promoten. Elke dag loopt er iemand anders een marathon. Op zondag 17 februari neem ik de 48ste marathon voor mijn rekening, als onderdeel van mijn training voor de “Marathon des Sables” (start op 5 april).
Het decor voor al dat loopplezier is opnieuw de Watersportbaan in Gent. Een rondje rond de Watersportbaan is 5 km, acht rondjes en een klein stukje extra betekenen één marathon. Vertrek en eindpunt van alle marathons is de Streep, vlakbij de Topsporthal. Daar staat ook ‘De Loft’, het secretariaat van de campagne. Dit parcours heeft enorme voordelen. Mensen kunnen makkelijk aansluiten. Wie wat trager of harder loopt, zal nooit de weg verliezen. Wie stopt na één of enkele rondjes, kan aan ‘De Loft’ wachten op de groep.
Op zondag 17 februari ga ik starten om 11 uur, op een rustig tempo, met het doel te eindigen rond 15 uur. Net zoals Forrest Gump hoop ik dat er joggers zijn die met mij een stukje willen meelopen. Dus als je zin hebt om enkele km te joggen, trek je loopschoenen aan en kom tussen 11 uur en 14 uur naar Gent.
De Topsporthal Vlaanderen is gelegen juist voor de inrit van het Sport- & Recreatiecentrum “Blaarmeersen”. GPS adres: Zuiderlaan 14, 9000 Gent. Kijk even de Watersportbaan rond en je zult de loopgroep wel zien.
Meer info kan je vinden op http://www.be-a-hero.be/
Tot op 17 februari.
19.01.2013 Kievitloop – Bergen-op-Zoom
Alles wat je gaat aandoen, drinken of eten tijdens een marathon moet je op voorhand testen. Zij die hun eerste marathon met het KAPE-marathonteam hebben voorbereid kennen deze regel, die ik als een mantra maar bleef herhalen. Maar hoe test je een “cool max” T-shirt bij vriestemperaturen? De aparte weefstructuur en gebruikte stoffen zorgt voor een verlaging van de gevoelstemperatuur van 2 à 3 graden. Dit mag niet veel lijken maar in een omgeving van 35 graden is dit meegenomen.
Als de temperatuur echter onder nul duikt, doe je best geen coolmax aan maar een thermisch hemd. Daar bovenop enkele extra lagen, dubbele handschoenen en een dikke muts. Deze morgen stond de Kievitloop in Bergen-op-Zoom op het programma van het KAPE-marathonteam. De maximale afstand van 15 km was wat te kort in deze fase van mijn schema, maar waarom zou ik niet naar het startpunt in Bergen-op-Zoom lopen? En zo ging ik vanmorgen om 9 uur – in de krakende sneeuw – op weg naar de Kievitloop.
Meteen een mooie gelegenheid om toch een deel van mijn uitrusting te testen. Voor de MDS is een goede rugzak een noodzaak. Het werd de GRAM 25, een speciale looprugzak van Haglöfs, bijzonder licht (550 gr), met een volume van 20 liter. Tijdens de groepstrainingen voor de marathon van Firenze vorig jaar, deed ik hiermee mijn eerste ervaringen op. Een looprugzak goed aangespen – zodat hij niet teveel beweegt – moet je leren. En in de eerste tochten beschikte ik nog niet over heel mijn uitrusting, zodat ik met een halflege rugzak liep. Gevolg: veel lawaai, geschuif en gerammel tijdens de trainingstochten, al had dit wel het voordeel dat de cadans voor heel de groep duidelijk was. Maar de gevriesdroogde macaroni neem ik niet meer mee, het was alsof de sambaschool aan het repeteren was.
Ditmaal was de rugzak goed gevuld en aangegespt en bewoog hij nog maar weinig. Met 5 kg uitrusting is de rugzak bijna “op gewicht”. Hier moet nog het eten bijkomen, dat ongeveer 4 kg zal wegen. Ik ga dit de komende weken nog verfijnen en hoop het totaalgewicht in de buurt van 8 kg te houden. Ook het lopen met gewicht moet je trainen. Daar bestaat zelf een aparte maateenheid voor: de kilogram-kilometer (kgkm). Oftewel de afgelegde afstand maal het meegedragen gewicht; Het tochtje van vandaag was dus 140 kgkm (28 km met 5 kg). Dit moeten we stelselmatig opdrijven tot tochten van 300 kgkm.
De met sneeuw bedekte paden lijken helemaal niet op zandduinen, toch zijn er parallellen. Want net zoals in het zand win je geen energie terug als je je afzet in de sneeuw. De felle wind liet de sneeuwvlokken voorbijvliegen, met enig fantasie zou je dit kunnen vergelijken met een zandstorm. Door de kou werd een lekkere malse krokante energiereep veranderd in een stuk beton en het water in darmpje en tuit van mijn camelbag vroor dicht. Hierdoor was ik verplicht om de paar minuten een slok te drinken, een ritme dat je ook in de hitte van de woestijn moet aanhouden. Kortom, ondanks de grote verschillen toch een beetje een “sahara”-training. Of zoals Johan Cruijff het stelde: elke nadeel heeft zijn voordeel.
Eens aangekomen in het Stayokay-hotel, sijpelden de KAPE-lopers één voor één ook binnen. Ook zij hadden het zwaar te verduren gekregen door de sneeuwbui en de kille wind die de gevoelstemperatuur fors naar beneden liet duiken. De warme chocomelk, al dan niet met sahne, smaakte dan ook overheerlijk.
16.02.2013 De marathon als … training!
Morgen is het weer marathontijd, ditmaal in Gent. De vorige marathon was twee weken geleden: de “Midwintermarathon” in Apeldoorn, aan de rand van het Veluwepark. Een mooie loop, met lange stroken door de heide en bossen van de Veluwe. In het laatste uur kreeg ik nog een portie sneeuw en hagel te verwerken. Gelukkig volgde Hermine met de fiets en kon ze mij wat extra kledij aangeven. Door het slechte weer zakte het tempo in de laatste tien km wat in, maar ik kon nog afronden in 3.33′. Een mooie ronde tijd, maar van weinig belang. Wat telt nu is veel kilometers malen. En dan is deelnemen aan een marathon heel wat prettiger dan op je eentje dezelfde afstand te lopen.
Bovendien hoeft een snelle marathon nu eventjes niet meer. Mijn eerste marathon liep ik in 2004 in Berlijn, in een tijd van 3.37’. Daarna deed ik heel wat pogingen om deze tijd te verbeteren, af en toe onderbroken door een marathon waar niet de eindtijd belangrijk was maar de ervaring: de grottenmarathon in Valkenburg, de Jungfrau marathon in Zwitserland,”Le marathon du Medoc”, …. Einde 2011 hadden deze pogingen geleid tot een persoonlijk record van 3.24’, oftewel 13 minuten sneller dan Berlijn in 2004. Niet echt de vooruitgang waar ik had op gehoopt, dit moest toch beter kunnen !
Begin 2012 volgde een lange reeks trainingen en werden er enkele overbodige kilo’s afgelopen. Optimaal voorbereid vlogen we naar Boston. Het was daar 18° C warm, de perfecte temperatuur ! Toen de organisatoren de dag voor de marathon alarmerende berichten begonnen te verspreiden over een “heatwave” kon ik dit amper geloven. Maar ’s nachts kwam een anticyclonale depressie – of hoe men dat meteorologisch monster ook mag noemen – mijn marathonschema een beetje verknoeien. Aan de meet was het al 25° C, de temperatuur zou nog oplopen tot 32° C en heel wat lopers doen opgeven. Bye-bye goede tijd, ik was al blij dat ik de meet haalde.
In het najaar ondernam ik een nieuwe poging in Berlijn. Wederom optimaal voorbereid en ditmaal lukte het wel. Met een eindtijd van 3.05′ verpulverde ik mijn oude record met 19 minuten. Naast de enorme voldoening kwam er ook rust in mijn kopje: die snelle tijd kon ik eindelijk afvinken. Tijd om mij volledig toe te leggen op de MDS, tijd om marathons te lopen als … training, zonder bekommernis voor een eindtijd. De marathons van Vorselaar, Kasterlee, Firenze, Spijkenisse en Apeldoorn heb ik zonder tijdsdruk gelopen. Je snelheid laten bepalen door de vorm van de dag, heel rustgevend ! Naast Gent staat nog de 60 km van Gielze-Nederland op het programma. En dan wordt het stilaan tijd om de valiezen te maken.
Vandaag ook de bevestiging gekregen van onze inschrijvingen voor New-York. Een prachtige marathon om de drie urengrens te doorbreken !
17.02.2013 Be a hero for one day-marathon – Gent.
Stefaan Engels – de marathonman – heeft een nieuw project gestart: “Be a hero for one day”. Opnieuw zullen rond de Gentse Watersportbaan op één jaar tijd 365 marathons gelopen worden. Maar ditmaal niet door de Marathonman, wel door honderden lopers en loopsters die ‘held voor één dag’ worden. Elke dag loopt er iemand anders een marathon. Op zondag 17 februari was het de beurt aan Lucien Poppe, als onderdeel van zijn training voor de “Marathon des Sables”. Het decor voor al dat loopplezier was de Watersportbaan in Gent.
“Zie hem fier staan Keizer Hero Lucien, prachtig gelopen op een mistige zondagmorgen in februari in een tijd van 3 u 48 min. Kapellen boven vandaag, met al je loopvrienden. Uw voorbereiding voor de “Marathon des Sables” loopt voortreffelijk. Geniet van de loopvriendschap!”
Stefaan Engels (Facebook)
13.03.2013 – nog 25 dagen …
Vandaag mijn hart laten onderzoeken bij Nottebohm in Brecht en het doktersbriefje voor de MDS laten ondertekenen. Hiermee zijn normaal gezien alle formaliteiten vervuld. Het ingevuld formulier, samen met je cardiogram in rust en onder inspanning moet je meenemen. De dag voor de start (6 april) bekijkt een medisch team deze cardiogrammen. Ze kunnen – indien het resultaat hen niet bevalt – je verbieden om te starten. Maar de cardioloog was er gerust in (en ik dus ook).
Tijdens de wedstrijd staan er onderweg artsen aan elke controlepost. Zij kunnen je doen stoppen om je te onderzoeken. En ook hier hebben zij het recht om je uit de wedstrijd te halen als ze oordelen dat het niet meer verantwoord is om verder te doen. Er worden dus heel wat inspanningen gedaan om “ongelukken” te vermijden. Mocht er toch iets voorvallen: er is een veldhospitaal met 30 artsen en er staan twee helikopters en een Cessna klaar om je naar een Marakech te vliegen.
5 april begint nu snel te naderen. Op die dag komen deelnemers uit alle hoeken van de wereld naar Ouarzazate, een stad aan de rand van de Marokkaanse Sahara. Die worden allemaal in jeeps en bussen gepropt, voor een urenlange rit door de woestijn. Tegen de namiddag belandt iedereen in het tentenkamp, waar de start van de 28ste editie van de “Marathon des Sables” zal plaatsvinden.
Op 6 april is er naast de reeds vernoemde medische controle ook een check van je uitrusting. Er zijn heel wat spullen die door de organisatie verplicht worden om mee te nemen. Naast de evidente rugzak en slaapzak, moet je ook lamp, aansteker, kompas, mes en noodspiegel meenemen. Voor de veiligheid een nooddeken, ontsmettingsmiddel en een venijnpomp ! Die laatste dient om het vergif – na een beet van een slang of een schorpioen – uit je lijf te zuigen. Pech als je in je rug gebeten wordt !
Er zijn een tiental soorten giftige slangen in dit deel van de Sahara, maar het gebeurt zelden dat je er één ziet. Natuurlijk moet je niet beginnen zomaar rotsen e.d. vast te pakken, want dan zou je wel eens prijs kunnen hebben. Voor schorpioenen hetzelfde verhaal, alhoewel naar het schijnt die beesten houden van donkere, vochtige plaatsen … zoals bvb. een slaapzak !
Vanaf zondag 7 april begint de wedstrijd. Nog 25 dagen … .
16.03.2013 – Sokken … en schoenen ?
1053 deelnemers, 43 nationaliteiten, 22 Belgen. Werkelijk van overal komen de deelnemers aan de 28ste editie van de “Marathon des Sables”. Hierbij ook enkele super-veteranen van meer dan 70 jaar. Een tiental Belgen hebben elkaar al gevonden via Facebook, waar de groep “MDS team Belgium” nu dagelijks tips en tricks met elkaar uitwisselt. Twee weken geleden was er een eerste pre-MDS meeting, om elkaar alvast te leren kennen.
Er blijven nog maar 16 dagen over, het lijkt wel alsof de tijd comprimeert naarmate we dichter bij 7 april komen.
Sommige punten heb je uitgesteld, omdat er keuzes moesten gemaakt worden en die wil je zo laat mogelijk maken. Maar nu het startschot naderbij komt is er geen tijd meer voor twijfel en wordt er in sneltempo beslist.
Een van de belangrijkste keuzes is die van je schoeisel. Het is een nogal ruw terrein, met naast veel zand ook ettelijke stroken met ruwe rotsen, stenen en klimpartijen over de uitlopers van het Atlas-gebergte. Een trailschoen, met zolen die een betere grip geven op dit soort terrein is dan de voor de hand liggende keuze. De klassieke loopschoenen bieden dan weer een goede demping en dus meer comfort maar minder bescherming tegen scherpe rotsen. Daar is de keuze wat mij betreft snel gevallen en ben ik bij mijn vertrouwde loopschoenen gebleven. Omdat je voeten bij temperaturen van boven de 30° C uitzetten moet je een schoenmaat of twee groter nemen. Ook al omdat je mogelijk verbanden krijgt rond je voet of tenen, die je dan in een (té) kleine schoen moet wringen. Kortom, mijn normale 46 werd opgeschaald naar een 48. Kan ik ook mee gaan skieen !
Het meest gevreesde probleem met zandduinen is zand in je schoenen krijgen … en dan heb je gegarandeerd blaren. Absoluut te vermijden dus.
De eerste etappe van de MDS begint traditioneel in de buurt van de Erg Chebbi, een bezienswaardigheid in de Marokkaanse Sahara. Dit is een strook van 25 km lang, bestaande uit ongerepte zandduinen die tot 150 meter hoog kunnen zijn. Helemaal niet te vergelijken met de duinen aan de Belgische kust. Iedere deelnemer draagt bovenop zijn schoenen een “guêtre”, een soort hoes, die het zand buiten moet houden.
Maar hoe zorg je ervoor dat die hoes goed op je schoen blijft? Er zijn oplossingen met velcro, die op de schoen geplakt of genaaid worden en waar vervolgens de hoes wordt aan bevestigd. Maar dit willen wel eens loskomen.Hier heb ik lang naar een goede oplossing moeten zoeken, tot een ex-deelnemer me de raad gaf om de hoes rechtstreeks op de schoen te bevestigen. Maar hoe kreeg ik dan mijn voet door de hoes en vervolgens in de schoen ? Ook hier werd een goede oplossing gevonden door een stevige rits in de hoes te voorzien.
Het naaien van de hoezen op de schoen was niet zo evident, totdat we een schoenmaker vonden in Hoogstraten die hiermee ervaring had. Met lijm en een dubbel stiksel zijn de zandhoezen nu stevig verbonden op de loopschoenen, daar komt geen zand meer door.
Sokken zijn een even belangrijk deel van je uitrusting. Ook hier moet je een keuze maken uit de talrijke merken die loopsokken aanbieden, maar ook uit de verschillende technieken: zo zijn er bijvoorbeeld lopers die zweren bij dubbele sokken.Allemaal met het doel om blaarvorming te vermijden, de grote vrees van alle deelnemers. Eén van de meest aanbevolen technieken zijn teensokken, waarbij elke teen, net zoals vingers bij handschoenen, apart is ingepakt.
Verschillende sokken en merken werden uitgetest en de finale keuze viel op het merk Injijin. Lopen met teensokken voelt vreemd aan in het begin, maar het went snel. Het aandoen neemt ook meer tijd in beslag, want het duurt even voordat je elke teen mooi in de sok hebt gekregen. Net daarom neem ik ook een gewoon paar sokken mee. Want als je dan toch blaren krijgt op te tenen , lukt het helemaal niet meer om ze in een teensok te wringen.
Hopelijk ga ik mijn schoenen en sokken niet vervloeken gedurende de lange tocht door de Sahara en worden ze mijn beste loopvrienden.
22.03.2013 – Eten … in de Sahara
Eten vormt een tweede belangrijke item van je uitrusting. Je dient voor 6 dagen eten mee te nemen, de organisatie legt je een minimum op van 2000 calorie per dag of 12.000 calorieën bij de start. Om het gewicht zo laag mogelijk te houden, wordt er vooral voedsel meegenomen met een gunstige verhouding calorie per gram. Gezien de gunstige invloed van eten op je moreel is het bovendien meegenomen als het ook nog lekker is.
Wekenlang heb ik allerlei vormen van “astronauten”-voedsel, poeders, gels en energiebars getest. De samenstelling werd allemaal bijgehouden in een Exceltabel, om naderhand de meest optimale keuze te kunnen maken. En dan komt er een moment dat je knopen moet doorhakken … wat neem ik mee ?
Voor elke dag wordt een pakket samengesteld, met een ontbijt, het eten tijdens de loop zelf (energiebars en poeders) en de maaltijden na de aankomst. Tijdens de non-stop etappe van 85 km heb je weinig kans om te koken, dan bestaat je eten voornamelijk uit energiebars en high-tech-food. Dit laatste is een poeder dat het equivalent vormt van een volledige maaltijd en dat je oplost in je drinkenbus, zodat je eten kan opnemen in vloeibare vorm: zeer handig tijdens het lopen.
Die maaltijden zijn ontworpen om mee te nemen op trekkingstochten en hebben dus een stevige verpakking, waarin je direct warm water kan bijdoen. Dergelijke verpakking weegt al gauw 40 gram, onnodig gewicht dus. Door je voedsel te herpakken in kleine plastieken zakken kan je bijna een halve kilo aan gewicht uitsparen. De dagvoorraad wordt verder aangevuld met noten en gedroogde rozijne
Na het samenstellen van 6 voedselpakketten ga je vervolgens naar de beenhouwer. Die beschikt over een vacuüminstallatie … elk pakket wordt mooi “samengezogen” in een vacuümzak. Die pakketten zijn dan heel compact, zo win je ruimte in de rugzak en is je eten goed beschermd.
… vóór vacuüm
… nà vacuüm
Eten bereiden is eenvoudig: warm water erbij, een paar minuten wachten en klaar. Daarvoor heb je wel een vuurtje nodig, een kookpot en brandstoftabletten. Na lang aarzelen en enkele proefsessies (smaakt dit wel als je dit koud eet ?), heb ik beslist om geen vuurtje mee te nemen, wederom 600 gram minder in de rugzak. Het gaan dus 7 dagen koud eten worden, maar ik geloof niet dat dat een groot gemis gaat worden: als je in temperaturen boven de 30° C hebt gelopen, verlang je volgens mij niet meer naar warm eten. Het gevolg is ook geen koffie ’s morgens … en dat gaat wel pijn doen !
Het gevecht tegen de kilo’s neemt soms paranoïde vormen aan: de steel van je tandenborstel wordt afgezaagd, overbodige linten van je rugzak worden afgeknipt, het deel van je slaapmatje dat buiten je lichaam uitsteekt wordt afgesneden … . De EHBO-kit wordt herleid tot enkele pillen, op het pillendoosje of je drinkbeker plak je stroken medische tape zodat je geen volledige rol moet meenemen. En je neemt zeer dunne sloefen mee, om aan te doen na de wedstrijd.
Onvermijdelijk zal de persoonlijke hygiëne lijden onder deze beperkingen: enkele alcoholdoekjes en een in twee gesneden hotelzeepje moeten zorgen voor “verfrissing”. Volgens mij gaan we geen last hebben van muggen !
Mijn volledige uitrusting weegt nu 8,8 kg, waarvan 4,8 kg voedsel voor 18400 calorieën. Daar komt nog 1,5 à 2 liter water bij. Gelukkig neemt het gewicht af naarmate we verder geraken. Alles wordt dan in een rugzak van 20 liter en een buikzak van 4 liter geperst. En nu maar hopen dan ik niks essentieel vergeten ben.
23.03.2013 – nog 14 dagen …
Binnen exact 14 dagen sta ik aan het begin van een avontuur, dat het uiterste van mijn lichaam en geest zal vergen. Uiteraard hoop ik deze unieke uitdaging tot een goed einde te brengen en gezond en wel terug te komen. Volgeladen met herinneringen aan een ervaring die – daar ben ik van overtuigd – een onuitwisbare indruk gaat nalaten.
Lucien … klaar voor de start !
De vorderingen van elke loper zijn vanaf zondag 7 april te volgen op de site www.darbaroud.com en hopelijk zal ik op zaterdag 13 april de eindmeet overschrijden.
Zelf heb ik rugnummer 260. Je kan me ook een bericht sturen, dat via satelliettelefoon wordt afgeleverd. Vanaf 7 april zal er op de site van MDS een “button” verschijnen “écrire aux concurrents”. In de titel van je webmail moet je enkel naam, voornaam en nummer vermelden dus – in dit geval – “Lucien Poppe – dossard 260”. Enkel tekst en geen bijlage, want alles gaat per satelliettelefoon ! De mails worden afgedrukt en op mijn plaats in het bivak gelegd. Die krijg ik dan te zien als ik aankom (als …). Jullie aanmoedigingen en ondersteuning zal ik zeker op prijs stellen !
Zelf ben ik nogal beperkt in mijn communicatie, maar ik ga pogen dagelijks mijn wedervaren te melden, zodat jullie dat hier op deze pagina kunnen volgen.
Salam wa aleikum !
27.03.2013 – Complicaties bij de voorbereiding …
De laatste weken voor het vertrek waren nogal tumultueus, zeker omdat er enkele fysieke complicaties optraden.
Trainingen voor een marathon of duurloop vergen altijd veel van je lichaam, het is een hele kunst om een goed evenwicht te vinden tussen trainingsomvang, intensiteit en je recuperatievermogen. Goed luisteren naar je lichaam is dan ook de boodschap. Maar ditmaal zat er wat ruis op mijn “luisterkanaal”. Een training van 100 km, verdeeld over vier dagen (30 km – 30 km – 10 km – 30 km) – telkens met vijf à zes kilo in de rugzak – was net iets te veel voor de pezen van mijn rechterknie. Pijnlijke, ontstoken pezen waren het gevolg. Het effect van lopen met gewicht heb ik vermoedelijk wat onderschat. Het lopen werd even op een laag pitje gezet en ik schakelde over naar (lig)fietsen.
Na enkele dagen leek de knie terug in orde te zijn, het lopen werd terug opgevoerd, waarna de pezen het helemaal begaven … .
Lopen was ineens geen optie meer, de opgezwollen knie terug in orde krijgen was nu prioritair. Beter slecht getraind aan de start komen met een goede knie dan omgekeerd. Eerste actie was een kuur met ontstekingsremmers volgen, waarna de pijn in de knie begon af te nemen. Maar het herstel ging te langzaam. Gisteren werd dan overgeschakeld op plan B: een spuit cortisone in de geplaagde knie en na enkele uren was er al een merkbare verbetering.
Vervolgens … bij de kinestherapeut een spoedcursus “tapen voor beginners” volgen. Hij leerde me hoe ik zelf een tape onder en boven de patella of knieschijf kan aanbrengen. Die zal ik vanaf de eerste wedstrijddag aanbrengen, in de hoop daarmee de druk op de omliggende pezen te verminderen tijdens de wedstrijd.
Gevolg van dit alles is dat ik nu al drie weken “platlig”. In werkelijkheid is dit minder dramatisch dan het lijkt. Het is veel belangrijker om goed uitgerust aan de meet te komen dan supergetraind maar helemaal uitgeput.
Bijkomende complicatie: mijne buddy en trouwe supporter brak enkel dagen geleden haar elleboog. Onze bezoeken aan de leden van de medische wereld zijn bijna een dagelijkse routine geworden. Maar ook hier: licht aan het einde van de spreekwoordelijke tunnel: de tijdelijke gips is vervangen door een stevige brace, een vaste gips hoeft niet, hetgeen comfort en beweeglijkheid aanmerkelijk verhoogt.
We verhuizen nu tijdelijk naar Marrakech – naar warmere oorden – zodat ik langzaam kan wennen aan de warmte. De temperatuur in Marokko schommelt nu rond de 27° C, wat gemiddeld 27 ° meer is dan in België. Als ik helemaal eerlijk mag zijn: ik denk dat dit veruit het leukste gedeelte van de MDS-training gaat worden.
29.03.2013 – Bericht uit de sauna …
Salem, lezers …
De temperatuur gaat vandaag boven de 30 graden, geen wolkjes aan de lucht, de zon kan ongehinderd op mijn kop schijnen. Gewoon wandelen is al een beproeving. Het lijkt ondenkbaar dat ik binnen enkele dagen, met 10 kg op mijn rug door bergen zand ga ploeteren, zonder enige beschutting voor die koperen ploert erboven.
Verder is alles kits voor de rest … de gekwetste knie herstelt langzaam verder en we proberen aan de warmte te wennen.
Alles in deze marathon gebeurt per satelliet, zowel het verzenden van de berichten van en naar de deelnemers, als de registratie van de aankomsten en de publicatie ervan. Alle deelnemers zijn uitgerust met een kleine transponder aan hun enkel, die registreert wanneer ze de controlepunten en eindstreep overschrijden. Deze gegevens worden per satelliet naar het wedstrijdsecretariaat verzonden, wat toelaat om – bijna onmiddellijk – het resultaat van de deelnemers in real-time te kennen. Naast deze elektronische tijdopname is er – voor de zekerheid – ook nog een manuele tijdopname voorzien.
De aankomsten worden ook op video vastgelegd en via streaming op de website geplaatst. Elke 5 seconden komen er nieuwe beelden van de eindstreep op de website www.darbaroud.com, zodat het mogelijk is om de aankomsten live te volgen. De daguitslagen worden eveneens op deze website geplaatst, maar zijn “voorlopig” tot alle deelnemers zijn aangekomen of tot er absolute zekerheid bestaat over hun aankomsttijden.
Voor alle contactmogelijkheden kan iedereen terecht op de website van de de “Marathon des Sables” in de laatste nieuwsbrief.
Nog enkele dagen en we verlaten de bewoonde wereld en trekken de woestijn in.
30.03.2013 – Het bivak in de woestijn …
Op vrijdag 5 april worden de deelnemers verwacht in het eerste bivak, na de transfer vanuit OUARZAZATE. De 22 Belgen zitten in tent 52-55, tussen de Luxemburgers en de Zwitsers aan de ene kant en de Amerikanen aan de andere kant. Het goede nieuws is dat deze tenten in de binnencirkel staan. Daar is men een beetje beter beschut voor de zandstormen.
Alle deelnemers zitten tijdens de hele marathon op dezelfde locatie in het bivak, met 8 personen per Berbertent. 146 van deze tenten worden opgesteld in drie concentrische cirkels om de meer dan 1050 deelnemers te huisvesten.
Elke morgen om 6 uur (lokale tijd) wordt dit bivak opgebroken en verplaatst naar de aankomst van de dag-etappe. Een Belgische ex-deelnemer Peter Penson maakt dit jaar deel uit van de organisatie. Als “coördinateur du bivouac” moet hij ervoor zorgen dat het tentendorp elke dag weer netjes opgebouwd wordt om de deelnemers aan de marathon de nodige rust te bezorgen.
Nog enkele leuke nieuwtjes:
02.04.2013 – Parcours bekend …
Nog vóór het officiële roadbook aan de deelnemers wordt bekendgemaakt, lekte op deze website al een overzicht uit van wat Lucien te wachten staat …
Het programma van de verschillende etappes ziet er zo uit :
Totale afstand = 223,8 km
Morgen vertrekt Lucien per bus naar Ouarzazate, de oppikplaats van de lopers vóór de marathon. Door de Vlaamse MDS-ers werd deze plaats al hernoemd naar Ouarzotzot … een typisch staaltje van galgenhumor !
03.04.2013 – Ouarzazate, here I am …
We zitten nu in Ouarzazate en hebben een mooie aanblik van het “speelterrein”. En dat is nogal ontmoedigend: zover het oog reikt ruwe rotsen, oneffenheden … en waar het vlak is één en al stenen. De rotsen zijn dan ook nog scherp, het minste dat je hiermee in aanraking komt, is het … EHBO. Daarnaast heb je ook nog het lavatype, ook niet geschikt om in aanraking mee te komen. Het lijkt erop dat het zandgedeelte nog het meest gaan meevallen … .
Er waait momenteel een zandstorm, best indrukwekkend. Mijn besluit om geen “schilderpak” mee te nemen, ga ik nog even in beraad houden. Zo een wit pak is heel efficiënt als windbreker en het weegt niet zoveel, een 300 gr. Je ziet ze veel bij de start van marathons. Nu heb ik enkel een T-shirt met korte en één met lange mouwen mee. Als het waait, koelt het heel snel af (ondervinden we nu). Ik kan natuurlijk mijn slaapzak gebruiken als deken. Zal mijn eerste nacht in de woestijn afwachten, maar zoals het er nu naar uitziet gaat het “schilderpak” er terug in.
Als ik denk aan waar ik door moet, komt de faalangst opzetten. Het wordt tijd dat we in actie schieten, zodat we de twijfels kunnen wegjagen … of juist andersom !
03.04.2013 – Het laatste avondmaal …
Om de batterijen nog extra op te laden, zijn Hermine en Lucien in Ouarzazate op zoek gegaan naar het “beste” restaurantje voor “het laatste avondmaal”. En met “La Kasbah des Sables” hebben ze dat ook gevonden …
Mocht je willen reserveren, dan kan je HIER terecht. Hermine en Lucien hebben – voor nà de aankomst van de MDS 2013 – alvast een tafeltje gereserveerd. En over de beschikbare biersoorten in dit stadje, kunnen zij ondertussen ook al een boompje opzetten. Géén Belgische bieren … Heineken wél, die Ollanders toch ! En Casablanca blijkt een lekker lokaal biertje te zijn … er worden er al enkelen in de ijskast gezet voor nà de terugkeer !
04.04.2013 – Hygiëne in de woestijn …
Wat doe je aan de vooravond van het “grote avontuur” ? Je bagage in- en uitpakken, schikken en herschikken, al je materiaal nakijken … en elk grammetje gewicht trachten uit te sparen voor de tocht door de woestijn. Maar een minimale hygiëne is toch het minste wat je mag hebben tijdens deze uitdaging.
Een blik op het hygiënepakket van Lucien spreekt boekdelen … half stuk hotelzeep, afgezaagde tandenborstel, uitgeknepen tube tandpasta met juist genoeg voor 7 poetsbeurten en een handdoek. Dat klein rolletje weegt 3 gram en wordt een doek van 20 op 20 cm eens nat gemaakt. En daar moet je het dan mee doen …
05.04.2013 – Europeanen vertrekken naar Ouarzazate …
De Europese deelnemers aan deze “Marathon des Sables 2013” – die nog niet ter plaatse waren – vertrokken vanmorgen om 5 uur vanop de Parijse luchthaven Orly met 5 chartervliegen naar Ouarzazate. Daar vertrekken ze per bus en vrachtwagen naar hun eerste bivak én krijgen ze (eindelijk) het definitieve roadbook te zien. Na aankomst in het bivak, is het tijd voor het avondmaal en de eerste nacht onder de sterren.
Dit jaar zijn er officieel 1042 deelnemers ingeschreven, waaronder een delegatie van 22 Belgen … en eentje uit Kapellen !
05.04.2013 – Klaar voor het vertrek …
De deelnemers aan deze “Marathon des Sables 2013” stromen toe uit alle continenten. De sfeer zit er al goed in … lopers uit alle windstreken verbroederen en wisselen ervaringen uit. De “eerstelingen” kan je er zo uithalen. Die kijken met vrees in hun ogen en lopen er wat onwennig bij. Het materiaal van de organisatie wordt eveneens in stelling gebracht voor deze uitputtende tocht door de woestijn.
Om 9 uur werd er ingestapt in het “openbaar” vervoer richting eerste bivak, zo’n 350 km verder of een 6-tal uurtjes rijden. Het gaat in stijl dalende lijn van Ouarzazate (1100 m hoogte) naar de nieuwe locatie. En dat is meteen voelbaar aan de stijgende temperatuur.
Onderweg naar bivak 1.
Een wild begin, je kan amper de horizon zien door het opwaaiend zand in de woestijn … en het comfort op de trucks was nu ook niet meteen om U tegen te zeggen. Wat een rit !
… opwaaiend zand verstopt de horizon.
De eerste nacht in bivak 1 … romantisch maar koud. Een flink aantal tenten zijn al weggewaaid, de berbers doen niet anders dan tenten weer vastzetten of verstevigen.
Bivak 1 by night …
06.04.2013 – Verification Day …
Elk jaar is het hetzelfde ritueel. De dag vóór de start – nu op zaterdag 6 april – staat volledig in het teken van controles door de organisatie. Alle deelnemers moeten dit administratief gedeelte, de medische tests en het nazicht van hun uitrusting doorlopen. Daarna moeten ze afscheid nemen van hun bagage en nog enkel de wedstrijdbagage overhouden.
Bivak 1 – © MDS 2013
De “Doc Trotters” – het medisch team van de MDS 2013 – controleren de ECG’s en medische attesten van de deelnemers, terwijl een testteam de inhoud van de wedstrijdbagage inspecteert. Verplicht voor de deelnemers is o.m. een slaapzak, een kompas, enkele veiligheidsspelden, een mes, antiseptische vloeistof, een fluitje, een spiegel en een totaal van 12000 calorieën aan voeding. Namens de organisatie moet nog wat extra meegesleurd worden o.m. een vuurpijl voor de veiligheid, 120 zoutcapsules en bio-afbreekbare zakken voor toiletdoeleinden in de woestijn. De enige norm is dat deze wedstrijdbagage niet minder dan 6,5 kg mag wegen.
Dit dagje aanschuiven bij de verschillende controles, lijkt ons een geschikt moment om even een overzicht te plaatsen van de 22 Belgische deelnemers die morgen aan dit avontuur gaan beginnen
Een deel van het Belgisch team … met Lucien op de achtergrond !
Inmiddels is ook de contactmogelijkheid met de deelnemers op de website van de organisatie verschenen. Via www.darbaroud.com kan je mailberichten versturen aan de zandstuivers. Klik op “Messages” en “Write to a Competitor” en je krijgt de hele deelnemerslijst – gerangschikt volgens rugnummer – voorgelegd.
Wil je Lucien een berichtje sturen, kies dan voor het nummer 260 … wil je anderen aanmoedigen, kijk dan naar hun rugnummer in bovenstaande lijst. Enkel tekstberichten zonder afbeeldingen of bijlagen zijn toegelaten. Deze worden dan in het volgende bivak afgeleverd bij de bestemmeling.
Een video van TV5Monde+ over deze “Verification Day” kan je HIER bekijken
06.04.2013 – Een “gewone” dag in de MDS 2013 …
van 06.00 tot 07.00 uur
– afbraak van het bivak door de organisatoren.
– zelfbereid ontbijt door de deelnemers.
van 06.30 tot 07.30 uur
– waterbedeling in het bivak van de deelnemers + controle deelnemers (extra water wordt bedeeld vanaf controlepunt 1.
tussen 08.30 en 09.00 uur
– vertrek van de etappe.
bij elk controlepunt
– waterbedeling (hoeveelheid varieert naargelang de etappe).
– de “waterkaart” wordt afgestempeld afhankelijk van de hoeveelheid.
– het medisch team doet een controle naar de fysieke conditie van de deelnemers.
na aankomst
– bedeling van 4,5 liter mineraal water per deelnemer.
van 15.00 tot 20.00 uur
– mogelijkheid tot telefoneren of mailen vanuit de woestijn.
om 19 uur
– bekendmaking van de stand van de wedstrijd en bijkomende informatie.
avond
– zelf bereid avondmaal door de deelnemers.
en dan lekker gezellig het warme bedje … nou ja, de koude slaapzak in !
07.04.2013 – En nu … the real stuff …
07.04.2013 – Etappe 1 – JEBEL IRHS / OUED TIJEKHT : 37,2 Km
De legendarische hit “Highway to Hell” van ACDC klonk over de woestijn bij de start van de eerste etappe van deze MDS 2013. Of zoals Lucien vanuit bivak 2 liet weten: “De kop is eraf … de eerste etappe is achter de rug. Na een zenuwachtige dag gisteren – met de verschillende controles – stonden we vanmorgen om 9 uur op de tonen van ACDC aan de start met – het erg toepasselijke – “Highway to Hell”. En de titel is niet gelogen … zo moet de weg naar de hel er inderdaad uitzien. Kilometers lange stroken met zand en duinen, kleine heuvels die veel zeggen over de grote heuvels die er nog aankomen en stroken met zand en stenen die je verplichten om constant te jumpen.”
Deze hit is het traditionele startsignaal van deze “Marathon des Sables”. Een verlossing ook voor de 1024 deelnemers aan deze 28ste editie. Terwijl de favorieten snel aan de horizon verdwenen, volgde een lange sliert deelnemers hun spoor door indrukwekkende landschappen. Na de doortocht van een smalle vallei, kwam de eerste duinenzone in zicht.
Na controlepost 2 ging het avontuur verder door het unieke decor. Op het einde lag een rotsig parcours voor de voeten van de deelnemers, waarna ze de Tijekht-wadi en de eindstreep in zicht kregen.
Deze lange etappe was al een wake-up-call voor de deelnemers. Hun lichamen werden voor de eerste keer geteisterd door het parcours en de temperatuur. Nog eens Lucien vanuit de woestijn: “Ben vandaag redelijk gaaf binnen gekomen, alhoewel ongeveer elke spier pijn doet. De knie houdt het, behalve bij het klimmen en een kleine blaar op de teen is de schade aan de voeten. De temperatuur was vandaag best redelijk met maximum 30° C om 14 uur. Gelukkig stond er ook veel wind, wat zorgde voor koelte … maar jammer genoeg blies hij op kop !”
Lucien na etappe 1: “Morgen staat er een zware bergetappe op het programma. Die hopen we ook te overleven, maar er is maar één doel en dat is de eindstreep halen. Doseren is daarom heel erg belangrijk. Nu is al duidelijk: het gaat erg zwaar worden … en vooral de mentale strijd zal doorwegen !”
Een overzicht van de resultaten van de 21 Belgische deelnemers die uiteindelijk van start gingen in deze MDS 2013 én hun huidige plaats in de tussenstand:
| 85 | Van Linden Lieven | 4.19’37” | |||
| 105 | Denys Xander | 4.26’51” | |||
| 120 | Goossens Guy | 4.32’57” | |||
| 170 | Thomas Christophe | 4.45’43” | |||
| ??? | Steisel Cedric | 4.53’52” | |||
| 269 | Scharpe Erik | 5.11″27″ | |||
| 320 | Ahelchiaa Mohamed | 5.22’20” | |||
| 405 | Blaes Koen | 5.40’08” | |||
| 421 | Colignon Dave | 5.41’53” | |||
| 430 | Philippart Eric | 5.45’11” | |||
| 462 | Thys Dirk | 5.49″42″ | |||
| 466 | Mizon Gerard Frederique | 5.50’21” | |||
| 496 | Poppe Lucien | 5.54’50” | |||
| 539 | Verhaeghe Ann | 6.03’48” | |||
| 546 | Huybrechts Tom | 6.06’34” | |||
| 643 | Charlier Marie Noelle | 6.29’29” | |||
| 692 | Van Hoeymissen Christiaan | 6.44’25” | |||
| 782 | Vos Cecile | 7.10’41” | |||
| 781 | Barthelemy Stephane | 7.10’41” | |||
| 859 | Claessens Yannic | 7.40’29” | |||
| 966 | Haegens Rudolf | 8.34’25” | |||
TV5Monde+ maakte volgende reportage over deze eerst etappe?
07.04.2013 – Portret van Dave Colignon … één van de Belgische deelnemers.
Na de technische controle, kwam Dave Colignon (B) lachend buiten: “Dit was het dan, ik ben klaar voor de start”. De Bruggeling neemt voor de eerste keer deel aan de “Marathon des Sables”. “Ik zag enkele jaren geleden een TV-uitzending over deze marathon en ik dacht: “Dat wil ik ook doen”. Momenteel ben ik uiteraard wel wat zenuwachtig, maar ik kijk er naar uit om te vertrekken”.
A rato van vier trainingen per week bereidde Dave – een vertrouwd gezicht in de bekendste internationale marathons (Berlijn, Rome, New York, Chicago, e.a.) – zich voor op deze uitdaging, met als belangrijkste doel: “het einde bereiken”. Om daar in te slagen, won hij ook het advies in van andere deelnemers. “Enkele weken geleden kwamen we samen in een Antwerps restaurant met andere Belgische deelnemers. Het was ook een unieke gelegenheid om eens te praten met mensen met dezelfde ideeën over deze uitdaging, die behoorlijk verschilden van die van mijn vrienden. Zij denken dat ik gek ben. Momenteel denk ik dat ze ongelijk hebben, maar binnen enkele dagen moet ik misschien toegeven dat ze gelijk hadden. De lange etappe schrikt me het meeste af. Als ik deze met succes afwerk, weet ik dat niets me nog kan tegenhouden om mijn einddoel te bereiken, al was het enkel op adrenaline.”
08.04.2013 – Etappe 2 – OUED TIJEKHT / JEBEL EL OTFAL – 30,7 km
Maandag 8 april moesten de deelnemers aan de bak voor de tweede etappe met een aantal spectaculaire beklimmingen van hoge zandbergen. Of wil je het zelf van Lucien lezen vanuit bivak 3: “De tweede etappe was een “killer”, volgen de organisatie de zwaarste in de voorbije 5 jaar. Na enkele km vlak – met zand en rotsen in alle formaten – volgde de eerste “erg” of heuvel. Daarna volgden nog een drietal zware en enkele kleinere heuvels, een duinenreeks als intermezzo en dan kwam de grote finale: een berg van enkele honderden meter – met een stijgingspercentage van gemiddeld 25 % – die steil voor ons oprees. Op het hoogste deel van de berg moest je via een koord naar de top. Nadat je daar aankwam, was de afdaling een springbok waard. En dan kwamen er nog enkele km duinen, om eindelijk – na 6,5 uur Sahara – binnen te komen in bivak 3.
De El Otfal-djebel daagde de 1017 overgebleven deelnemers uit, tijdens deze tweede etappe. Een klim van 2 kilometer – met 25 % stijgingspercentage – was het (letterlijk en figuurlijk) hoogtepunt van deze 30,7 km lange etappe. Eerder hadden ze al de Hered Asfer-djebel achter de kiezen, met zijn speciale vormen die aan een versterkt kasteel doen denken.
Na de doortocht van een lange vallei, kwamen ze aan een muur van zand. De woestijnwinden hebben het zand gedurende jaren op een hoopje geblazen … een hoopje dat op sommige plaatsen tot 250 meter reikt. Het zand van deze berg maakte ook elke stap moeilijker en moeilijker … en dat onder een brandende zon. “Het is fenomenaal wat een menselijk lichaam kan hebben, maar veel gekker moet het niet meer worden. En dan is de temperatuur nog OK, met vandaag een maximum van 34° C. Het weer gaat echter beter worden, want er wordt een hittegolf verwacht” seinde Lucien door … net voor hij een warm douchke (?) ging nemen.
De strijd met deze “uitschieter” was een échte uitdaging en duurde voor sommigen “uren”. Maar de beloning kon tellen: een panoramisch zicht van 360 % over de schitterende omgeving … en bivak 3 aan de andere kant van de djebel.
Aan een touw naar de top !
Over de lichamelijke toestand van onze KAPE-woestijnwroeter geen kwaad woord: “Fysiek recupereer ik goed … de schade bedraagt momenteel slechts 2 blaren, maar niet van de hinderlijke soort. De knie doet nog altijd pijn, maar we hebben toch nog geen pijnstiller nodig.” Wil je Lucien live aan het werk zien, dan kan dit momenteel op de video van etappe 2 : http://www.darbaroud.com/en/j2-stagejournal/videos.html.
.. bevoorrading voor Lucien aan de controlepost …
Tot slot nog een opsteker uit het bericht van Lucien: “Gisteren heb ik de eerste mails gekregen … waarvoor dank. Het doet deugd als je die leest … is een absolute mentale opkikker !”.
Blijven sturen, supporters, dit is duidelijk een steuntje in de rug voor Lucien. Dit kan simpel door op de website van de “Marathon des Sables” te klikken op “Messages” en “Write to a Competitor” en je krijgt de hele deelnemerslijst – gerangschikt volgens rugnummer – op een blaadje gepresenteerd. Lucien heeft nummer 260 !
“Team Belgium” doet het knap met 2 deelnemers in de top-100 en eentje net er buiten, zowel in de uitslag van deze tweede etappe als in de tussenstand van de MDS. Lucien liet vandaag weer zien dat hij een echte “gentleman” is. Op de eindmeet liet hij de eer aan zijn vrouwelijke teamgenote Ann om net voor hem het elektronisch signaal te activeren. Hun tijd – 6.27’47 – was identiek, in de eindstand kreeg Ann (logisch) een plaatsje eerder toegewezen dan Lucien.
Hieronder een overzicht van de resultaten van alle Belgen en hun huidige tussenstand in het klassement van de MDS 2013.
| Etappe 2 | Stand | ||||||
| 51 | Van Linden Lieven | 4.08’39” | 65 | ||||
| 64 | Denys Xander | 4.15’12” | 80 | ||||
| 104 | Goossens Guy | 4.28’14” | 110 | ||||
| 150 | Steisel Cedric | 4.38’44” | 276 | ||||
| 171 | Thomas Christophe | 4.46’16” | 165 | ||||
| 240 | Philippart Eric | 5.10’17” | 320 | ||||
| 300 | Ahelchiaa Mohamed | 5.22’23” | 293 | ||||
| 403 | Blaes Koen | 5.44’38” | 403 | ||||
| 536 | Mizon Gerard Frederique | 6.11’56” | 494 | ||||
| 567 | Thys Dirk | 6.23’19” | 522 | ||||
| 576 | Huybrechts Tom | 6.25’36” | 561 | ||||
| 591 | Verhaeghe Ann | 6.27’47” | 560 | ||||
| 592 | Poppe Lucien | 6.27’47” | 543 | ||||
| 624 | Scharpe Erik | 6.35’15” | 457 | ||||
| 654 | Charlier Marie Noelle | 6.42’27” | 641 | ||||
| 722 | Van Hoeymissen Christiaan | 7.01’07” | 703 | ||||
| 727 | Vos Cecile | 7.02’16” | 751 | ||||
| 729 | Barthelemy Stephane | 7.02’16” | 752 | ||||
| 900 | Haegens Rudolf | 8.21’27” | 914 | ||||
| 937 | Claessens Yannic | 8.51’20” | 904 | ||||
Dave Colignon startte vandaag niet meer. Voor de levende beelden zorgde ook vandaag TV5Monde+ … klik HIER en HIER !
09.04.2013 – Etappe 3 – JEBEL EL OTFAL / JEBEL MOUCHANNE – 38 Km
De tocht van 38 km tussen de djebel El Otfal en de djebel Mouchanne leverde een fantastisch kleurenpalet op voor de 1001 deelnemers die in etappe 3 nog de start namen. Het wit van de opgedroogde meren, het oranje en roze van het zand, het zwart van de rotsen en het blauw van de hemel, zorgde voor één van de mooiste etappes van deze “Marathon des Sables”.
“Het zou een gemakkelijke rit worden, zegden de organisatoren”, seint Lucien ons in vanuit bivak 4. “Viel dit even tegen ! De eerste 15 km rustig gelopen, dan de eerste hindernis in zicht: een zandheuvel, zeer moeilijk te beklimmen. Kleine stapjes en je glijdt meer naar onder, dan je naar boven gaat. Dus snel sprinten tot aan een steen of een struik, even ademen, weer sprinten … en voor één duin van 80 meter ben je stikkapot als je boven geraakt.”
“Dan terug wat gelopen tot weer een zandheuvel, daarna op en neer over de kruin, om dan 100 m in het zand te dalen. Eens beneden bleef het zand maar duren, zelfs wandelen in zand vreet enorm veel energie. Het is de kunst om het zand te lezen naar de meer harde plakken” is het vervolg van zijn verhaal.
Eén van de grote momenten van deze etappe was de doortocht van El March, met zijn oase en zijn palmbomen. Maar toerisme was nu niet de eerste behoefte van de deelnemers die de djebel van Ras Kemouna, een 10 km lange doortocht van een opgedroogd woestijnmeer en een reeks van smalle duinen voor de voeten kregen. En net die voeten hadden de voorbije dagen al zoveel afgezien.
Maar op het einde lag bivak 4 en kans op een beetje rust, vóór de start van de langste etappe van 75,7 km op woensdag. “Compleet leeg” … dat was het gevoel dat Lucien had toen hij binnenkwam na meer dan 6 uur ploeteren in het zand. “Maar 1 drankje, een beetje recuperatievoedsel en even rusten en het leed is vergeten”. In het bivak was er dan voor Lucien nog een aangenaam moment te noteren: “Heb de mails met veel vreugde ontvangen. Ik heb ze niet weggegooid, maar bewaar ze “in the pocket”, dicht bij mijn hart !” . Begint Lucien door al dat woestijnzand nu al aan hallucinaties te lijden of is dat gewoon de extra steun die je in moeilijke dagen nodig hebt ?
En dan even over “Team Belgium”: “De Belgen doen het goed: Lieven op 55 en Xander op 73 vechten een onderlinge strijd uit. Ook Guy doet het goed, al kreeg hij vandaag wel een tikje en Dave heeft opgegeven. De rest – waaronder ikzelf – probeert de eindmeet te halen.” En dan staat er morgen weer zo’n kuitenbijter op het programma “De tocht tussen Mouchanne en de djebel El Mraïer is de meest gevreesde door de deelnemers. Het gaat een lange tocht worden … “
Alle Belgische deelnemers kwamen – de één al sneller dan de andere – aan in bivak 4. De resultaten van deze derde etappe en de huidige tussenstand zetten we hier even op een rijtje:
| Etappe 3 | Stand | ||||||
| 57 | Van Linden Lieven | 4.19’02” | 55 | ||||
| 80 | Denys Xander | 4.29’55” | 73 | ||||
| 170 | Steisel Cedric | 4.59’50” | 229 | ||||
| 184 | Thomas Christophe | 5.04’24” | 167 | ||||
| 293 | Philippart Eric | 5.32’39” | 314 | ||||
| 338 | Ahelchiaa Mohamed | 5.41’53” | 311 | ||||
| 445 | Mizon Gerard Frederique | 6.04’34” | 469 | ||||
| 496 | Poppe Lucien | 6.14’19” | 517 | ||||
| 501 | Blaes Koen | 6.16’27” | 429 | ||||
| 523 | Charlier Marie Noelle | 6.21’56” | 608 | ||||
| 539 | Scharpe Erik | 6.26’59” | 482 | ||||
| 540 | Verhaeghe Ann | 6.26’59” | 552 | ||||
| 594 | Thys Dirk | 6.40’59” | 545 | ||||
| 566 | Van Hoeymissen Christiaan | 6.33’21” | 659 | ||||
| 657 | Vos Cecile | 6.57’08” | 709 | ||||
| 658 | Barthelemy Stephane | 6.57’08” | 710 | ||||
| 689 | Huybrechts Tom | 7.08’48” | 614 | ||||
| 799 | Goossens Guy | 7.55’22” | 357 | ||||
| 879 | Haegens Rudolf | 8.40’50” | 905 | ||||
| 853 | Claessens Yannic | 8.28’28” | 881 | ||||
10.04.2013 en 11.04.2013 – TAOURIRT MOUCHANNE / JEBEL EL MRAÏER – 75,7 Km
Deze vierde etappe over 75,7 km was iets waar de meesten van gedroomd hadden. Sommigen konden niet wachten om er aan te beginnen, bij anderen steeg de twijfel met de minuut. Veel van de deelnemers hadden een dergelijke afstand nog nooit eerder afgelegd. En ook de opgestapelde vermoeidheid van de voorbije drie etappes begon zijn tol te eisen.
Deze etappe is vaak “het moment van de waarheid”. Voor de “toppers” is dit een loopje van ongeveer 7 uur, de laatsten doen er meer dan 30 uur over. Een fysieke beproeving die kan tellen … en tijd genoeg om na te denken ! De deelnemers mogen maximaal 34 uur onderweg zijn. Bij de controleposten werden de deelnemers – die dit niet zouden kunnen halen – al opgehouden. Controlepost 3 (na ongeveer 38 km) sloot 11.30 uur nà het vertrek en controlepost 4 (na ongeveer 45 km) moest bereikt worden binnen de 16 uur nà het vertrek. Deelnemers die niet aankwamen binnen deze tijdslimiet, werden gediskwalificee
Om 8.30 uur – onder een vriendelijk zonnetje – vertrokken nog 991 deelnemers in Taourirt Mouchanne. De eerste 50 in de rangschikking bij de heren en de eerste 5 in de rangschikking bij de vrouwen, vertrokken 3 uur later. Na de start moesten ze over een eerste berg, dan doorkruisten ze het Rhéris-meer, om dan een kilometerlange duinenrij te doorploegen. Deze duinen hadden ze eerder al op foto’s gezien, hadden hen geïnspireerd om deel te nemen … maar nu moesten ze er zelf door.
En dat was volgens Lucien geen pretje: “54 ° C, zo heet is het geworden. Deze rottemperatuur – samen met de heel lange stroken zand – hebben van deze non-stop-etappe een ellendige marteling gemaakt. Laurence Klein – de topfavoriete bij de vrouwen – moest met een heli afgevoerd worden. De dokters zijn de ganse dag actief geweest met het geven van infusen. Tot km 20 heb ik kunnen lopen, dan kwam de eerste strook zand … en nog één … en dan de grote duinen tot zo’n 60 m hoog … kilometerslang in een onwaarschijnlijke hitte … méér dood dan levend.”
De “toppers” halen met gemak het bivak tegen het einde van de dag, maar velen zullen hun tocht ook in de duisternis moeten voortzetten, met een lampje op hun hoofd en onder de sprankelende sterrenhemel. Na controlepost 4 mochte de deelnemers hun nachtbivak zelf opzetten, waarbij ze wel in de buurt van het parcours moesten blijven en waarbij hun aanwezigheid duidelijk zichtbaar moest zijn. Lucien kwam nog nét voor middernacht (lokale tijd) over de eindmeet: “Om 23.26’40 over de eindmeet, schoenen uit, voeten wassen en de slaapzak in. Maar van slapen kwam niet veel, door pijn in benen en knie.”
Maar de ervaring onderweg kon tellen: “Het duinengebied was wel prachtig, met zand in alle tinten rood, zover het oog reikte. ’s Nachts komt de woestijn tot leven en zie je kevers, hagedissen, schorpioenen en kleine knaagdieren rondlopen.”
En dan al even vooruitkijken: “Vandaag (donderdag) rust en morgen de finale marathon. Nog even wachten, maar zonder ongelukken moet dit avontuur lukken. Door de zware belasting van lichaam en geest, word je heel emotioneel. Weet niet of ik morgen bij de aankomst de tranen zal kunnen bedwingen. Normaal zal Hermine aan de meet staan … en daar kijk ik heel erg naar uit. Maar ook naar een cola, frieten met stoofvlees, een biertje en vooral een bed én gewoon een stoel. Want ook dat heb ik al 10 dagen moeten missen. En misschien een goede wasbeurt, want het zand zit ondertussen overal … in elke porie en spleet !”
… België zendt zijn zonen uit …
Alle Belgen haalden weer het einde van deze monsteretappe. Resultaten en standen na etappe 4 zagen er zo uit:
| Etappe 4 | Stand | ||||||
| 23 | Van Linden Lieven | 9.47’03” | 29 | ||||
| 35 | Denys Xander | 10.02’09” | 45 | ||||
| 218 | Scharpe Erik | 13.01’12” | 348 | ||||
| 280 | Thomas Christophe | 13.40’52” | 206 | ||||
| 286 | Philippart Eric | 13.45’37” | 291 | ||||
| 371 | Goossens Guy | 14.29’14” | 456 | ||||
| 384 | Ahelchiaa Mohamed | 14.37’06” | 338 | ||||
| 385 | Steisel Cedric | 14.17’32” | 285 | ||||
| 406 | Verhaeghe Ann | 14.51’38” | 470 | ||||
| 407 | Poppe Lucien | 14.51’38” | 458 | ||||
| 424 | Van Hoeymissen Christiaan | 15.01’17” | 542 | ||||
| 450 | Mizon Gerard Frederique | 15.18’36” | 453 | ||||
| 510 | Charlier Marie Noelle | 16.00’35” | 553 | ||||
| 620 | Blaes Koen | 17.26’51” | 535 | ||||
| 636 | Huybrechts Tom | 17.38’04” | 614 | ||||
| 651 | Thys Dirk | 17.47’15” | 598 | ||||
| 700 | Vos Cecile | 18.54’37” | 702 | ||||
| 701 | Barthelemy Stephane | 18.54’37” | 703 | ||||
| 819 | Haegens Rudolf | 22.01’27” | 842 | ||||
| 857 | Claessens Yannic | 23.48’48” | 867 | ||||
Deze monsteretappe werd door TV5Monde+ HIER en HIER in beeld gebracht.
11.04.2013 – Rustdag
Het leuke aan een “snelle” tocht gisteren, is dat er vandaag veel ruimte voor rust en verzorging is. Deelnemers en volgers kunnen dan een wat minder stressvolle dag beleven. Ons zandmannetje Lucien is er toch nog in geslaagd om in de rij te gaan staan voor het doorzenden van zijn dagelijks verslag. Aan hem de eer om het verslag van deze rustdag volledig te verzorgen:
“Het bivak begint te lijken op een leprakamp … iedereen loopt rond met windsels op voeten, rug, benen, schouders, enz. Nu de laatste etappe nadert, wordt de rugzak ontdaan van alle overbodige spullen. Het teveel aan eten, de toiletspullen, kledij … alles wat niet meer nodig is, gaat de vuilniszak in.”
… voetverzorging ...
“Ook vandaag gaat de temperatuur boven de 50° C. Normaal is het een lange rij voor de mailtent, maar in de hitte wachten zorgt voor een kortere rij. In het zand zitten veel vlooien en dat zorgt voor wat bijkomend ongemak.”
.. de mailtent …
“Iedereen is het er over eens: gisteren was op het randje. Werkelijk dag en nacht hebben de dokters baxters gezet met een zoutinfuus bij lopers die compleet gehydrateerd waren. Sommigen hadden 5 infusen nodig vóór ze terug OK waren. Als toetje krijgen we straks een blik Cola van 20 cc … iedereen zit er nu al reikhalzend op te wachten. We dromen volop van koele dranken, salades, vers eten. Momenteel sta ik op plaats 458. Zonder knieperikelen had dit vermoedelijk beter geweest, maar het belangrijkste is nu “aankomen”. Nog 42 km met nog heel wat zand voor de boeg. Hoop er zo’n 6 uur over te doen … en dan is morgenavond de wedstrijd gedaan. Maar de MDS nog niet: zaterdag moeten we nog door 7,5 km duinen van de Erg Chebbi, met de hoogste duinen van de Sahara.”
12.04.2013 – JEBEL EL MRAÏER / MERDANI – 42,2 Km
Voor de laatste etappe-met-tijd – een marathon van 42,2 km – in deze “Marathon des Sables”, kwamen nog 976 deelnemers aan de start. En dit op wat de warmste dag van de hele marathon is geworden. Lucien vanuit het laatste bivak: “Vanmorgen gestart met als streeftijd iets onder de 6 uur, zodat mijn totaaltijd onder de 40 uur zou blijven. Maar dat viel even tegen. Controlepost 1 na 1 u 15 min, ook bij controlepost 2 na 22 km zat de kans er nog in om mijn doel te bereiken. Maar dan kwamen de grote duinen … . Bij de start was het 42° C, aan het zenith steeg dit boven de 50° C. Het zand absorbeert al die hitte en straat het terug uit. Je voelt je langs alle kanten braden”.
Om de medaille uiteindelijk te mogen omhangen, moesten ze eerst het Ziz wadi doorkruisen om op een rotsig plateau uit te komen. Na het dorpje Taouz begonnen ze aan een nieuwe reeks duinen, als voorsmaakje van de hoge duinen van Znaïgui.
“Voor de eerste keer in de race moest ik stoppen en even gaan liggen onder de tenten bij controlepost 3. De laatste 8 km heb ik zeer voorzichtig afgelegd, ook al omdat ik rare pijnen in mijn borst begin te voelen en blaar nummer 5 begon te gonzen in mijn schoen. Die ene teen zal (vermoedelijk) moeten geamputeerd worden, want er hangt nog weinig vel aan !”
Voorbij het oude dorp M’Fis, dat nu herschapen is in een ruïne, kwam aan de horizon de eindstreep in zicht. Deze lag op een terrein met zwarte rotsen, aan de voet van de gele en roze duinen van Merzouga, de hoogste duinen van Marokko.
Ongeacht hun resultaat, zullen velen bij het overschrijden van de eindstreep vastgesteld hebben dat ze hun grenzen ver verlegd hadden en dat ze tot op de limiet van hun kunnen waren gegaan. Ze hadden diep moeten putten uit hun reservoir, waar ze krachten hadden ontdekt waarvan ze het bestaan niet eens vermoedden. De vermoeidheid, de pijn, de twijfels en de zandstormen waren vergeten … nu behoorden ze tot de selecte groep van “helden” die deze “Marathon des Sables” tot het einde hadden afgewerkt. Het zal hen tekenen als “loper”, maar mogelijk ook als “mens”.
Aan de finish kwamen de emoties volop naar boven, toen ze van organisator Patrick Bauer de medaille van deze “Marathon des Sables” rond de nek kregen. Tranen, vreugdekreten, opperste voldoening en intense emotionele momenten wisselden elkaar af. Lucien ontsnapte nog net aan dit tranendal: “Het afzien is voorbij … bij het overschrijden van de eindmeet heb ik het droog kunnen houden, maar het was “close”, omdat ik eindelijk Hermine kon omhelzen, die me stond op te wachten bij de aankomst.”
.. het laatste bivak …
Ze gingen voor een droom … en die kwam op het einde ook uit.
De resultaten van deze vrijdagetappe én de eindstand van alle Belgische deelnemers die de eindstreep haalden:
| Etappe 4 | Eindstand | ||||||
| 39 | Van Linden Lieven | 4.37’36” | 29 | ||||
| 68 | Denys Xander | 4.52’17” | 47 | ||||
| 106 | Goossens Guy | 5.08’02” | 386 | ||||
| 182 | Thomas Christophe | 5.31’27” | 197 | ||||
| 259 | Philippart Eric | 5.54’22” | 284 | ||||
| 262 | Scharpe Erik | 5.55’20” | 323 | ||||
| 280 | Steisel Cedric | 6.00’34” | 286 | ||||
| 518 | Ahelchiaa Mohamed | 7.03’05” | 368 | ||||
| 520 | Van Hoeymissen Christiaan | 7.04’37” | 532 | ||||
| 522 | Mizon Gerard Frederique | 7.05’35” | 459 | ||||
| 531 | Charlier Marie Noelle | 7.07’27” | 543 | ||||
| 554 | Poppe Lucien | 7.16’52” | 470 | ||||
| 598 | Huybrechts Tom | 7.28’56” | 612 | ||||
| 632 | Verhaeghe Ann | 7.44’27” | 507 | ||||
| 669 | Thys Dirk | 8.02’19” | 609 | ||||
| 729 | Vos Cecile | 8.30’14” | 715 | ||||
| 730 | Barthelemy Stephane | 8.30’14” | 716 | ||||
| 784 | Claessens Yannic | 8.49’28” | 876 | ||||
| 791 | Blaes Koen | 8.52’35” | 587 | ||||
| 899 | Haegens Rudolf | 10.04’45” | 853 | ||||
Het verslag van TV5Monde+ kan je HIER bekijken.
Lucien tot slot: “Dit is het laatste actiebericht … morgen slaap ik terug in een bed en kan ik douchen. Maar ik wil nu al iedereen bedanken die mij tijdens deze helse rit heeft ondersteund. Je hebt er geen idee van hoe dikwijls ik jullie mails herlezen heb ! Zonder deze morele brandstof was het veel, veel harder geweest. Vanavond krijgen we eten en 1 FRISSE PINT !”
… het was hem gegund ! Het verbroederingsfeest was daar dan ook een uitgelezen gelegenheid voor.
13.04.2013 – 6de etappe – MERDANI / MERZOUGA – 7,7 km
Drie uur lang trok zaterdag een blauwe karavaan door de duinen van Merzouga, de hoogste duinen van Marokko. Blauw – de kleur van Unicef – de partner van de laatste mini-etappe van deze 28ste “Marathon des Sables”. Een extraatje voor de 970 deelnemers die vrijdag de aankomst bereikt hadden. Partners, familie en vrienden mochten meelopen in deze lange tocht voor “het goede doel”. Geen tijdopname … enkel samen stappen naar het absolute eindpunt van deze uitputtende tocht door de woestijn.
.. de Belgen in de “Charity Run” …
Deze laatste etappe was ook een uitgelezen kans om alle emoties van de voorbije week door te spoelen en om de magie van de MDS – met een lang spoor door de woestijn – nog eens te beklemtonen. De voetstappen zullen uitgewist worden door de wind, maar de opbrengst van deze “Charity Run” zal een blijvend spoor nalaten in Marokko. De opbrengst gaat immers naar het fonds “Solidarité Marathon des Sables”, dat een aantal projecten – o.m. in Ourzazate – zal beheren.
De symboliek van de samenwerking met Unicef werd door organisator Patrick Bauer als volgt omschreven: “Wij kunnen eten om onze honger te stillen en wij kunnen ons voorbereiden op deze tocht in een schitterende omgeving. Maar we mogen niet vergeten dat hier mensen leven die hulp hard nodig hebben. En wij kunnen met z’n allen acties ondernemen om aan die barre toestanden iets te doen en deze hulp aan te bieden. Deze “Charity Run” is dan ook een karavaan van solidariteit en gevoeligheid”.
Podium bij de mannen … 1. Mohamad Ahansal – 2. Salemeh Al Aqra – 3. Miguel Capo Soler …
Naast het hele lot deelnemers die de “uitdaging” van deze “Marathon des Sables” wilden aangaan – zonder te mikken op de pure sportieve prestatie – waren er ook de “professionals” die streden om de eer. De winnaar bij de heren – de 40-jarige Marokkaan Mohamad Ahansal – loopt al jaren mee in de kop van deze wedstrijd. In 1998, 2008, 2009 en 2010 werd hij al eerder winnaar. Met winst in deze 28ste editie van de MDS voegde hij een vijfde zege toe op 10 deelnames en gaf hij nog meer kleur aan het verhaal van de Ahansal-dynastie in deze MDS. Van bij de start, sloeg hij alle aanvallen af van zijn voornaamste belager – de Jordaniër Salameh Al Aqra – de regerende kampioen, die in 2012 de overwinning binnenhaalde. Net als in 2008 en 2010 ging deze ook nu als 2de over de eindmeet. Opvallend dit jaar was de sterke vertegenwoordiging van Europeanen – die de Afrikaanse deelnemers stilaan aan het bijbenen zijn – in de top-10 van de woestijnmaratho.
Ik ben erg trots om deze titel terug naar Marokko te brengen, vooral omdat deze editie erg zwaar was en het niveau van de tegenstanders steeds sterker wordt”, zei Mohamad met de glimlach na de aankomst. “Het is mijn vijfde titel, maar ik streef er niet naar om het record van mijn broer Lahcen (11 overwinningen) te evenaren. Volgend jaar wil ik eerder terugkomen als een soort adviseur voor jonge Marokkaanse deelnemers en zou ik ook graag een aantal vrouwen een kans willen geven”.
Podium bij de vrouwen … 1. Meghan Hicks – 2. Joanna Smeek – 3. Zoe Salt …
In de eindstand bij de vrouwen doken een aantal nieuwe gezichten op. Na het uitvallen van de grote favoriete – de Franse Laurence Klein – nam de Amerikaanse Meghan Hicks – reeds 2de in 2009 achter Didi Touda – de leiding over. Zij verstevigde haar leidersplaats vóór het Britse duo Joanna Meek en Zoe Salt. Vooraf had ze zichzelf een kans op de overwinning gegeven: “De laatste 6 maanden heb ik elke dag getraind in de woestijn van Utah, waar ik woon. Ik kwam ook twee weken eerder naar Marokko om te acclimatiseren. Sinds 2009 kijk ik al – een beetje hongerig – uit naar deze overwinning”. Opdracht volbracht, mag je wel zeggen.
En de Belgen in het eindklassement ?
EINDSTAND BELGISCHE DEELNEMERS
| Totaaltijd | |||||
| 29 | Van Linden Lieven | 27.06’12” | |||
| 47 | Denys Xander | 28.00’39” | |||
| 197 | Thomas Christophe | 33.42’57” | |||
| 284 | Philippart Eric | 36.02’22” | |||
| 286 | Steisel Cedric | 36.04’46” | |||
| 323 | Scharpe Erik | 37.04’28” | |||
| 368 | Ahelchiaa Mohamed | 38.01’02” | |||
| 386 | Goossens Guy | 38.28’03” | |||
| 459 | Mizon Gerard Frederique | 40.25’17” | |||
| 470 | Poppe Lucien | 40.39’42” | |||
| 507 | Verhaeghe Ann | 41.28’55” | |||
| 532 | Van Hoeymissen Christiaan | 42.19’03” | |||
| 543 | Charlier Marie Noelle | 42.36’10” | |||
| 587 | Blaes Koen | 43.54’54” | |||
| 609 | Thys Dirk | 44.37’49” | |||
| 612 | Huybrechts Tom | 44.42’13” | |||
| 715 | Vos Cecile | 48.29’11” | |||
| 716 | Barthelemy Stephane | 48.29’11” | |||
| 853 | Haegens Rudolf | 57.42’56” | |||
| 876 | Claessens Yannic | 59.08’35” | |||
De TGV’s van “Team Belgium” – Lieven Van Linden en Xander Denys – hadden maar de helft van de tijd nodig van de Belgische hekkensluiter – Yannic Claessens – om de totale afstand van deze “Marathon des Sables” 2013 te overbruggen. Maar voor de prestatie van al onze Belgische woestijnratten, kunnen we enkel onze hoge hoed afnemen.
.. aankomst Lucien …
En uiteraard roepen wij als club een keihard “chapeau” voor “onze” Lucien Poppe, die – ondanks een kniekwetsuur vóór de start – dit avontuur schitterend doorkwam en als 470ste in de eerste helft van het klassement uitkwam. Het was ongetwijfeld een keiharde fysieke en mentale strijd in de Sahara, maar de voldoening om dit tot een goed einde gebracht te hebben moet intens zijn.
Proficiat Lucien … en what’s next ?
De slotreportage van TV5Monde+ kan je HIER bekijken.
17.04.2013 – Thuis …
… buiten … met zijn persoonlijke woestijn en gelukkig ook een pintje …
… en zelfs binnen hadden de supporters toegeslagen !
17.04.2013 – Terug bij het KAPE Jogging Team
Net terug van hun avontuur in Marokko, kwamen Hermine en Lucien al even “acte de présence” geven op de woensdagtraining van hun KAPE Jogging Team in het gemeentepark te Kapellen. De club had – uiteraard – voor een cadeautje gezorgd. De watervoorraad van Lucien aanvullen was onze eerste bekommernis … en daar hebben we dan ook een kleine bijdrage aan geleverd.
… voor alle duidelijkheid … de deelnemer aan de MDS 2013 is de man in het midden !
En nu ? Misschien een kleine suggestie voor Lucien: “Ongeveer 40 heldhaftige lopers uit twintig verschillende landen hebben deelgenomen aan de koudste marathon van de wereld op de Noordpool. De deelnemers moesten het loodzware parcours trotseren in maar liefst 30 graden onder nul! Terwijl de lopers hun parcours aflegden, hielden toezichters met een geweer het parcours in het oog. Voor moest er een ijsbeer iets te nieuwsgierig worden … .”
Met dank aan alle lezers van deze unieke blog van Lucien …
… namens het blogteam: Lucien (in de woestijn) en Hugo (op zijn bureaustoel) …
EPILOOG
“We zijn nu twee maanden verder, het gevoel van saaiheid – dat alle deelnemers ervaren na hun terugkeer – ebt stilaan weg om plaats te maken voor nieuwe plannen, nieuwe uitdagingen, nieuwe vriendschappen. De wonden genezen langzaam, de gekwelde tenen hebben een gave roze huid, een jonge teennagel komt de oude – die de strijd tegen de kilometers heeft verloren – vervangen. En ook de gescheurde meniscus in mijn knie komt in orde. Mijn sportieve activiteiten zijn ondertussen beperkt tot fietsen, hopelijk kan ik binnenkort weer de loopschoenen aantrekken. Want in het najaar staat New-York op het programma. NY is een topmarathon en die loop je niet zó maar. Als het genezingsproces goed verloopt, kunnen we een poging wagen om onze besttijd te verbeteren.
De eerste ervaring laat altijd de meeste indruk na: de eerste kus, de eerste keer met de wagen rijden, de eerste marathon. Allemaal ervaringen die naderhand nog herhaald worden, maar nooit hetzelfde intense gevoel oproepen. Zo ook met de “Marathon des Sables”. Sommige deelnemers hebben al plannen om deze uitdaging opnieuw aan te gaan. Maar het gevoel een stap in het onbekende te zetten als je de eerste stap over de startlijn zet komt niet terug, kan niet terugkomen.
Want de woestijn hebben we verkend en vervloekt, toen duidelijk werd wat het van ons lichaam en geest ging vergen. We weten beter nu, we weten dat je niet bevreesd moet zijn voor het onbekende, dat je met vertrouwen en durf vele uitdagingen aankan. Enkel deze met veel zweet verworven kennis maakt een tocht door het hete zand van de Sahara al de moeite waard. Dat en de warme vriendschappen die je er aan overhoud. Want samen afzien, dezelfde ervaring delen, creëert een band.
Hier een kort filmpje en enkele foto’s over mijn avontuur in de Marokkaanse Sahara. Bij het samenstellen kwamen de emoties terug, die ik gedurende 10 dagen heb ervaren. Dit zal bij jullie niet het geval zijn maar hopelijk vangen jullie een glimp op van wat de “Marathon des Sables” doet met een mens !”
Lucien Poppe
De film kan je vinden op YouTube, meer foto’s zijn beschikbaar in dit album.
